En sevdiğim 5'li çete!

Yazılı basında çalıştığım yıllar...

Bir gün gazeteye geldim, baktım bazı yazarların odaları boşaltılmış...

Sordum arkadaşlara, ürkerek:

"Hayırdır, neler oluyor?"

Dediler, "Senlik bir durum yok, emekli yazarları gazetenin girişinde tek odada toplama kararı aldı genel müdürümüz Saruhan Bey..."

Dedim, sebep?

"Bazı yazarlar merdiven inip çıkmakta zorlanıyormuş, onlara kolaylık olsun diye! Başka bir neden yok! Yazarların isteği doğrultusunda alınmış karar..."

Tam da medyanın giriş kapısının yanındaki odayı vermişler, medyamızın ve Bursa basınının en kıdemli en ağır yazarlarına...

Kimler mi?

O dönem, yazı, röportaj ve yorumlarıyla Bursa'da fikir fırtınası estiren gazetemizin 5'li çetesi, Necati Akgün, Yılmaz Akkılıç, Niyazi Menteş, Erdal Özdür ve Erol Nural...

Bilgisayar klavyesini de daktilo gibi kullanırlardı...

Yazılarını yazarken, klavyenin tuşlarına öyle vururlardı ki, mekikli kara dokuma tezgahı çalışıyor zannedersiniz odada...

Tuşlarla yazı yazmıyor adeta harfleri, sözcükleri dövüyorlardı...

Bazen de tuş sesi kesilir yerine tartışma sesleri yükselirdi...

Koy gizli kamerayı ver canlı yayına, izlenme rekoru kırarsın, o kadar hararetli bir o kadar seviyeli ve kaliteli tartışırlardı ülke ve kent gündemindeki olayları...

Medyamızın canlı arşiv odası gibiydi adeta...

Google alt etsin yanlarında...

Bursa ve ülke gündemiyle ilgili bir konu, bir olay hakkında bilgi almak istediğimizde medyanın arşivi yerine onların kapısını çalardık, noktasına, virgülüne kadar anlatırlardı...

Akşam yediği yemeği unutan biz çaylak gazeteciler olarak, 5'li çetenin hafızasına hayran kalmamak elde değildi...

Odalarına mutlaka uğrar, hal hatırlarını sorduktan sonra engin hoşgörülerine sığınarak takılırdım onlara, "Çok kapıya yakın yere oturmuşsunuz, aman yazılarınıza dikkat edin, kapı cereyan yapmasın!" diye...

"Geç dalganı geç, sizler bizim yaşımıza geldiğinde odayı bırak belki de yazı yazacak sayfa, okuyacak gazete bulamayacaksınız" derlerdi...

O gün, gülüp geçiyorduk, bu söylediklerine ama şimdi bilgeliklerini daha da takdir ediyorum...

Yazılı basının bugün geldiği noktayı ta o yıllarda öngörmüşler!

Yine bir gün muziplik olsun diye A4 kağıdına büyük harflerle "5Y Odası... Çaysız girilmez!" yazarak, kapılarına yapıştırmıştım...

Sen misin yapıştıran, "Sen bize 5 yolcu mu demek istiyorsun?" diyerek muhasebe servisine kadar kovalamışlardı beni...

Oysa ben 5Y'nin açılımını 5 Yazar olarak düşünmüştüm, yanlış anlamalarına üzüldüm.

Genel müdürümüz Saruhan Bey, "oğlum takılma büyüklerine, seni de o odaya sürerim yoksa" deyince, vazgeçtim anında...

Sevgi, saygı ve hoşgörünün manşet olduğu güzel günlerdi vesselam...

5'li çetenin aramızdan ayrılan üyelerine rahmet, yaşayanlara selam olsun!