Güzün aydın sonbahar

Ben her sonbaharda, dertleşirim ağaçlardan düşen yerdeki sarı yapraklarla...

Takılırım onlara:

"İlkbaharda pek havalıydınız. Bahar yelleri eserken tanımıyordunuz beni. Düştünüz mü şimdi elime?"

Benim dilime düşmektense, çöpçünün süpürgesine razı olur yapraklar...

Dün sabah, yine oturdum parktaki bir banka...

Dayadım sırtımı yazdan kalma güneşe... Seyrettim ağaçlardan düşen, o kuru yaprakları...

Ne garip!

Daha dün belki az önce dalındaydı çoğu, şimdi yerlerde...

Karışmak için toprağa, çöpçüyü, yağmuru bekliyorlardı sessiz ve mahzun...

Ne umutlarla filizlenip, yeşermişlerdi oysa...

Kimi, "Ben ağacın en üstündeki dalındayım, kolay kolay düşmem, bana sıra gelmez" diyordu, böbürlenerek...

Kimi, "Ben ağacın en sağlam dalındayım, öyle hemen sararıp solmam" diyordu, ağacın iri gövdesine, köklerine güvenerek...

Kimi ise;

"Dalımda kuş yuvası var, yuvadaki yavru kuşlar büyüyüp kanatlanana kadar, daha çok mevsim yaşarım" diyordu, övünerek...

Soğuklara, sıcaklara, sert rüzgârlara, yağmurlara hatta yalancı baharlara direndiler...

Hepsine direndiler de bir tek zamana karşı direnemediler ne yazık ki!

Zaman acımasız...

Takvimlerden yaprakları kopartan zaman için ağaçlardaki yapraklar nedir ki?

Bir rüzgâra bakar... Rüzgârlar yağmura!

İyi gelir sonbahar yapraklarıyla dertleşmek bana...

Sizlere de tavsiye ederim...

Çekinmeyin nasılsa aynı yolun yolcuyuz...

Kaderimiz aynı...

Bizler de, hayattan düşmemek için dertlere, kederlere, zulümlere, savaşlara, acıya, yokluklara, yalancı aşklara ve sahte dostluklara karşı direnmiyor muyuz?

Zamana karşı biz de çaresiziz!

Yalnız kaderimiz değil kökümüz de aynı yapraklarla!

Dökülüyoruz hayattan, bazen mevsimli bazen mevsimsiz!

HAFTANIN NOTLARI...

Cumhuriyetimizin 100. Yılı nedeniyle birçok marşlar yazıldı, bestelendi...

Şüphesiz hepsi ayrı bir güzel ama 10. Yıl Marşı gibi bakalım hangisi daha çok sevilecek, akıllarda kalacak, yıllar geçse de aynı coşkuyla, ruhla söylenecek?

***

29 Ekim Cumhuriyet Bayramı nedeniyle sosyal medyadan bayrak zinciri oluşturanlara sevgim ve saygım sonsuz fakat bayraklarını evlerinin balkonlarına, pencerelerine asanlara olan sevgim ve saygım duble sonsuz...

Sosyal medyadaki bayrak zincirine katılıp da, evine bayrak asmaya üşenen sanal cumhuriyetçiler ise gözüme gözükmesin!

Çok kötü tık'larım!

***

45 bin kişilik stadyum yaptık yetmedi karşısına bir de bin 500 yataklı hastane koyduk, o da yetmedi binlerce kişinin yaşayacağı dev konut siteleri diktik yanı başına...

Yakında Acemler Kavşağı'nda şöyle bir tabela görürseniz sakın şaşırmayın:

"Burası Acemler, acemilere buradan çıkış yok!"