Meslek seçiminde mutluluk kriterine dikkat!

Dünyanın en mutlu mesleklerini seçmişler.

Büyük bir heyecan, merak ve umutla haberi tıkladım, en mutlu meslekler arasında bizim gazetecilik de var mı diye...

Seçilen 30 meslek arasına yine girememiş ne yazık ki!

Kıl payı kaçırmışız!

Fotoğrafçı, grafik tasarımcısı girmiş, tesisatçı, marangoz, oto tamircisi, aşçı ve kuaförü girmiş, hepsi mutlu mesut ama gazeteci yok!

Olmaması çok normal...

Çünkü, sosyal medya sayesinde nasılsa artık herkes gazeteci-yazar!

Mutlu meslek sahiplerinin yıllık ortalama kazançlarını da yazmışlar dolar üzerinden!

Rakamlar doğruysa mutlu olmamaları elde değil gerçekten de!

Meslek seçiminde hala kararsız olan üniversite gençlik bu mutlu meslekleri tek tek incelesinler yol yakınken hangisine yeteneği varsa ona yönelsinler.

Özellikle de önerim, Diş Hijyenistliği!

Diş hekimi, diş teknisyeni, ortodontist filan tamam da diş hijyenisti ne iş yapar?

Bilmiyorum ben de adını ilk kez duydum ama diş hekimlerini, ortodontistleri bile saf dışı bırakıp, mutluluk listesine altıncı sıradan girmeyi başardıklarına göre, geleceği parlak bir meslek demek ki!

Fakat işin şakası bir yana...

Onu bilir onu söylerim, severek ve saygı duyularak yapılan her meslek mutluluk verir.

Bu konuda da bizzat yaşanmış bir örneği anlatırım her zaman...

Bursa'nın tanınmış hukukçularından olan bir dostum anlatmıştı yıllar önce...

Oğlunun en büyük hayali DJ olmak...

Baba ise ısrarla tekstil mühendisi olmasını istiyor.

Oğlu kırmıyor babayı dediğini yapıyor, okulu bitirip diplomasını rulo halinde babasına teslim ettikten sonra "Sen mutlu oldun, sıra bende! Hadi bana müsaade!" diyerek plaklarıyla birlikte İstanbul'a gidiyor.

Sonuç mu?

Zengin müzik arşiviyle kısa zamanda İstanbul radyolarının ve gece kulüplerinin en çok aranan ve kazanan ismi oluyor...

TARIMDA SORUN BÜYÜK!

Ürettiğinin karşılığını alamadığını ileri süren milletin efendisi köylümüz sonunda "yeter artık" dedi, traktörüyle römorkuyla yollara döküldü...

Karacabey ve Mustafakemalpaşalı çiftçiler hafta sonu yaptıkları eylemle seslerini duyurmayı başardılar...

Domateslerini değerinde satamazlarsa devlet alma garantisi verdi...

Büyükşehir Belediye Başkanı Mustafa Bozbey de aynı garantiyi vermeseydi belki bu yaz kavun-karpuzu da vatandaş ucuza yiyemeyecekti!

Diğer tarım illerinde de benzeri tepkiler yaşanıyor...

Topladığı sivri ve dolmalık biberleri para etmediği için ineklere yedirenler, yollara dökenler var...

Oysa ineklerin önüne atılan o biberlerin bu yıl kilosu 50-60 liradan aşağı inmedi pazarlarda. Vatandaş alırken eli titriyor!

Tarım politikasında mı asıl sorun fiyat politikasında mı anlamadık gitti!

Üretenin, satanın, tüketenin de ağlandığı başka bir ülke var mıdır dünyada?