Unutulmuş birer birer...

Huzurevi sakinleri, kent estetiği ressamlarıyla desteğiyle yaşadıkları ortamdaki duvarları tuvale döndürmüşler...

Haberde böyle diyordu...

Renk renk boyamışlar duvarları boydan boya...

Merak edip baktım yaptıkları sanatsal eserlere...

Neler yapmışlar neler!

Biri yalnızlığın dayanılmaz hüznünü yansıtmış...

Bir diğeri, en sevdikleri tarafından unutulmanın, terk edilmenin tarifsiz acısını...

Bitmeyen dünya işlerinin yoğunluğundan dolayı, uzun zamandır ziyaretlerine gelmeyen hayırlı evlatlarının portresini yapmaya çalışanlar da olmuş titreyen elleriyle...

Yüzüne, gülüşüne, kokusuna hasret kaldıkları torunları belki bir hafta sonu gelirler umuduyla, rengarenk balon resimleri yapıp, o balonları gizlice akıttıkları gözyaşlarına bağlayanlar da...

Odasının tel örgülü küçük penceresinden umutla yollara, kapılara bakan dalgın, buğulu ve beklemekten yorgun düşmüş gözlerin resmini de yapmışlar...

Gözlerin hepsi aynı çaresizliğin tonlarında!

Onları huzurevine düşüren gerçekleri yansıtan yağlı boya resimlerinde, pişmanlığın, hayal kırıklıklarının yedi tonunu görmek mümkündü...

Kan kırmızı renkli kırık kalpli grafitiler de can alıcıydı...

"Unutulmuş birer birer/eski dostlar eski dostlar" ve "Kader diyemezsin, sen kendin ettin" şarkısını tuvaline işleyenler de vardı...

Hayattan yedikleri fırça darbelerini tuvallerine aktaran huzurevi sakinleri, sergiledikleri yetenekleriyle kırk yıllık ressamlara taş çıkartmışlar...

"Mutluluğun resmini yapmak kolay sen asıl unutulmuşluğun resmini yapabilir misin Abidin?" diye meydan okumuşlara adeta...

Demeyi çok isterdim ama o etkinlikte, sadece sevdikleri tarafından unutulan, tutulmayı, öpülüp sevilmeyi bekleyen nasırlı ellerini boya kutularına bandırıp, duvarlara hasretin izlerini çıkarmışlar...

Huzur veren kaderlerine el sallarcasına!

Çörekotlu aday adayı!

Seçim dönemleri bir yerlere aday adayı olanlar, "tatlı yiyelim, tatlı konuşup, yazalım" düşüncesiyle, bütçesine göre tatlı bir şeyler alıp giderler medya ziyaretlerine...

AK Parti'den Keles Belediye Başkan aday adayı olan Emre Kahraman hafta içinde elinde küçük bir yağ şişesiyle geldi ziyaretime...

"Bu ne?" dedim...

"Çörekotu yağı! Biliyorsunuz, çörekotu Allah'ın biz insanlara bir lütfu... Ölüm hariç her derde deva!" deyince hemen sordum heyecanla:

"Saç da çıkarıyor mu?"

O konuda garanti vermeyince , "Kusura bakma senin adaylığın yatar!" esprisi yaptım...

Şaka bir yana...

Genç yaşına rağmen, çörek otunu ve yağını üreterek ilçesine, ülkesine ciddi katma değer katan Emre kardeşim, geçmişte yıllarca memur olarak çalıştığı Keles Belediyesi'nde başkanlığa aday adayı olmuş...

İlçesiyle ilgili çörekotu tadında iddialı, güzel projeleri var...

"Aday gösterilir de seçilirsem, Keles ilçemizde hizmetler yağ gibi akacak!" dedi...